- zabrudzić (się)
- zabrudzić (się) {{/stl_13}}{{stl_17}}ZOB. {{/stl_17}}{{stl_7}}brudzić (się) {{/stl_7}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
zabrudzić (się)
Look at other dictionaries:
brudzić się – pobrudzić się, ubrudzić się, zabrudzić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} brudzić samego siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Brudzić się przy wymiataniu komina. Pobrudzić się atramentem. Ubrudzić się czekoladą. Zabrudzić się smarem. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zabrudzić — dk VIa, zabrudzićdzę, zabrudzićdzisz, zabrudzićbrudź, zabrudzićdził, zabrudzićdzony rzad. zabrudzać ndk I, zabrudzićam, zabrudzićasz, zabrudzićają, zabrudzićaj, zabrudzićał, zabrudzićany «uczynić brudnym, zanieczyścić, pobrudzić, powalać;… … Słownik języka polskiego
zaślinić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zabrudzić się, śliniąc się; pokryć się własną śliną : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dziecko się zaśliniło. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zanieczyścić — dk VIa, zanieczyścićczyszczę, zanieczyścićcisz, zanieczyścićczyść, zanieczyścićcił, zanieczyścićczyszczony zanieczyszczać ndk I, zanieczyścićam, zanieczyścićasz, zanieczyścićają, zanieczyścićaj, zanieczyścićał, zanieczyścićany «uczynić nieczystym … Słownik języka polskiego
ubabrać — dk IX, ubabraćbrzę, ubabraćbrzesz, ubabrz, ubabraćał, ubabraćany a. I, ubabraćam, ubabraćasz, ubabraćają, ubabraćaj pot. «ubrudzić, zabrudzić; upaprać» Ubabrane w glinie ręce. Ubabrać sobie buty. ubabrać się pot. «zabrudzić się; upaprać się»… … Słownik języka polskiego
zapaprać — dk IX, zapapraćprzę, zapapraćprzesz, zapapraćpaprz, zapapraćprał, zapapraćprany pot. «zabrudzić, zawalać» Zapaprać ubranie. zapaprać się, pot. «zabrudzić się, zawalać się» Zapaprał się farbami … Słownik języka polskiego
zamazać — dk IX, zamazaćmażę, zamazaćmażesz, zamazaćmaż, zamazaćał, zamazaćany zamazywać ndk VIIIa, zamazaćzuję, zamazaćzujesz, zamazaćzuj, zamazaćywał, zamazaćywany 1. «powlec coś substancją mazistą; zamalować coś czymś; zasmarować» Zamazać szpary gliną,… … Słownik języka polskiego
zatłuścić — dk VIa, zatłuścićtłuszczę, zatłuścićcisz, zatłuścićtłuść, zatłuścićcił, zatłuścićtłuszczony zwykle w imiesł. biernym «poplamić, umazać coś tłuszczem» Zatłuszczone ręce. Zatłuszczone papiery. zatłuścić się «zabrudzić się tłuszczem; ulec… … Słownik języka polskiego
zbrukać — dk I, zbrukaćam, zbrukaćasz, zbrukaćają, zbrukaćaj, zbrukaćał, zbrukaćany książk. «zbrudzić, zaplamić, powalać czymś, zanieczyścić» Zbrukać biel śniegu. zbrukać się 1. strona zwrotna czas. zbrukać. przen. Zbrukać się kłamstwem, oszustwem. 2.… … Słownik języka polskiego
uczernić — dk VIa, uczernićnię, uczernićnisz, uczernićnij a. uczerń, uczernićnił, uczernićniony «ufarbować, pomalować coś na czarno (zwykle włosy, zarost, brwi); pobrudzić czymś czarnym» Uczernić wąsy. Uczernić sobie twarz sadzą. uczernić się rzad.… … Słownik języka polskiego
